Εάν ξεπεράσουμε την κεντρική ιδέα προβληματισμού "γιατί εγώ είμαι εγώ και δεν είμαι κάποιος άλλος" τότε μένει το επιχειρηματικό πνεύμα του εαυτού μας. "Εγώ είμαι εγώ, οπότε πρέπει να διατηρήσω τα συμφέροντά μου". Και το ζητούμενο είναι πως όσα τρομαχτικά, απαίσια, φριχτά, ματαιόδοξα, κάλπικα ή ντροπιαστικά πράγματα και να κάνουμε θα ψάχνουμε απεγνωσμένα μια ανθρώπινη πτυχή για να δικαιολογήσουμε. Αρχικά για να δικαιολογηθούμε στους άλλους και μόλις αυτό πετύχει μπορούμε να δουλέψουμε την σχέση μας με τον εαυτό μας. Να πούμε πράγματα όπως "δεν είχα άλλη επιλογή", "τότε φαινόταν σωστό", "δεν ήξερα την συνέχεια" και το αγαπημένο μου "άνθρωπος είμαι μόνο", λες και κάποιος υπονοούσε πως το να κάνεις το αντικειμενικά σωστό είναι για τον Θεό.
Καλώς ή κακώς πείθουμε με τα χρόνια τον εαυτό μας, με τα πολλά πες πες και στους άλλους και πλέον είμαστε ήσυχοι για όλα. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις δεν ξεχνάμε και επίσης δεν ξεχνιόμαστε από το ζητούμενο και από την πραγματικότητα, κάτι που με φέρνει στα παρακάτω:
Εάν υποθέσουμε πως έχουμε τον Βασίλη και την Ελένη να πειραματιστούμε, θα πάρουμε τα πράγματα από την πολύ αρχή και για τους δυο, απλά θα το κάνουμε σύντομα. Από την νεαρή τους κι όλας ηλικία και οι δύο θα αρχίσουν να διαμορφώνουν την Εικόνα του αγαπημένου τους. Αυτή ακριβώς η σκέψη είναι το επιχειρηματικό σχέδιο των σχέσεων που όλοι πιάνονται από αυτό σαν ευαγγέλιο για να δικαιολογηθούν και ίσως και να ήταν ένας ορθός συλλογισμός, αλλά με την προϋπόθεση ότι αυτή η Εικόνα θα ήταν σταθερή. Η πραγματικότητα είναι πως αυτή η Εικόνα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα "αγαπητό ημερολόγιο" το οποίο είναι ικανό να αλλάξει σε μερικά δευτερόλεπτα τελείως.
Φτιάχνουν λοιπόν και οι δύο κάποιες αρχικές Εικόνες και τις κουβαλάνε σε όλες τις σχέσεις τους υπονοώντας πως είναι αυτό που ψάχνουν.
Όταν θα κάτσουν ο ένας απέναντι στον άλλον και φλερτάρουν ή θα αρχίσουν να μιλάνε ο καθένας για τις προσωπικές τους υποθέσεις, αυτός ο οποίος ακούει, κρατάει ένα αόρατο μπλοκάκι και σημειώνει ένα πράσινο νι ή ένα κόκκινο χι δίπλα από όσα μαθαίνει. Και ναι, αυτό γίνεται χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Δεν είναι ακριβώς μια λίστα με θετικά και αρνητικά, είναι κάτι ταπεινό και είναι μέσα στο μυαλό μας. Εάν μιλήσουμε από την πλευρά της Ελένης μπορούμε να βρούμε λίγα πράγματα για την Εικόνα της. Θα ενδιαφερόταν για κάποιον που του αρέσουν οι σκύλοι και τα οικονομικά. Αυτά χωρίζονται στα εξής: Μόλις ο Βασίλης πει πως του αρέσουν τα φιλολογικά και οι γάτες, η Ελένη θα επιλέξει να κουφαθεί για λίγα λεπτά και να γνέψει καταφατικά με κάποιο ενδιαφέρον, εάν ο Βασίλης συμφωνήσει με την Εικόνα της Ελένης, έχουμε μερικά ακόμα πράσινα ν. Στην περίπτωση που α) ο Βασίλης ταιριάζει στην περιγραφή, αρχίζει να χτίζεται η Εικόνα. Στην περίπτωση που β) δεν ταιριάζει με αυτά, η Ελένη δεν θα δώσει σημασία για αρχή, αλλά η Εικόνα-ευαγγέλιο θα μείνει στο μυαλό της και κάθε άλλος άνδρας στον κόσμο, πέρα από τον Βασίλη, θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες γοήτρου για την Ελένη. Με άλλα λόγια, ο άγνωστος πάντοτε κερδίζει.
Εάν υποθέσουμε πως ο Βασίλης και η Ελένη καταλήγουν ως ζευγάρι η Εικόνα θα παραμένει. Σε κάθε τους τσακωμό , εάν η Εικόνα συμφωνεί με τον Βασίλη η Ελένη θα τον έχει στο μυαλό της όχι απλά σαν αυτό που είναι, αλλά σαν και αυτό που θα έπρεπε να είναι, κάτι που θα την εμποδίζει να δει καθαρά το ότι έχει δίκιο και δεν πρέπει να υποχωρήσει, αλλά και στο ενδεχόμενο που υποχωρεί θα το κάνει για τους εικονικούς της λόγους και όχι για την ανιδιοτέλεια της σχέσης της. Εάν πάλι ο Βασίλης έχει την τύχη του να μην συμφωνεί η Εικόνα, τότε θα είναι ξεκάθαρο πως η Ελένη θα τον έχει στο μυαλό της ως ένα άλογο κούρσας που αρχίζει να χάνει το φόρτε του και η λίστα με τα αρνητικά χτυπάει κόκκινο.
Καταλήγοντας, μπορούμε να σκεφτούμε πως είναι μια πιθανότητα το ζευγάρι να φτάσει σε αδιέξοδο και να μην υπάρχει άλλη λύση από τον χωρισμό. Ο άνθρωπος θα χρειαστεί να επιβιώσει, όχι απλά τρώγοντας, αλλά θα πρέπει να επιβιώσει και το μυαλό του. Θα πρέπει πάση θυσίας να προστατευτούν τα συναισθήματα. Άσχετα με την αλήθεια, η λίστα είναι για άλλη μια φορά εδώ, να μας δώσει πλασματικούς αριθμούς που μπορούμε να "μαγειρέψουμε" και να πούμε πως ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι μια εταιρία που επενδύσαμε τις μετοχές μας και τώρα πέφτει.Πως φταίει εκείνος που πέφτει και εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.
Κατά την διάρκεια ενός χωρισμού θα πρέπει να προστατευτεί ο εγωισμός μας. Με άλλα λόγια, ο Βασίλης θα χρειαστεί να φέρει στο μυαλό του την Ελένη και να υπερβάλει για τα πάντα, ειδικά στην περίπτωση που η Ελένη τον άφησε. Ο Βασίλης λοιπόν θα μπορέσει να την θεωρήσει χαζή, αρκετά παχουλή, δύσκολο άνθρωπο, ψεύτρα και ψυχωτική με την καθαριότητα. Αυτή είναι η μια πλευρά της ιστορίας. Τι θα έλεγε η Ελένη; Πως ο Βασίλης είναι συμπαθής, ευγενικός, καλλιεργημένος και πολύ ρομαντικός. Ο εγωισμός της Ελένης είναι χοντρουλός και καλοφαγωμένος, ενώ του Βασίλη τραυματισμένος και μικρός. Οι λέξεις και η λίστα πρέπει να φέρουν ισορροπία. Η Ελένη πρέπει να πείσει τον εαυτό της πως ο Βασίλης "απλά δεν έκανε για αυτήν", κάτι που το μεταφράζει σαν γενική αλήθεια, όπως το ότι ο ήλιος ανατέλλει από την Ανατολή ενώ ταυτόχρονα ο Βασίλης θα πρέπει να την κακολογήσει με τις ίδιες γενικές αλήθειες περί χαζομάρας, πάχους κτλ.
Τι γίνεται ή τι θα έπρεπε να γίνεται;
Όλες τις φορές που χάνουμε κάτι που αρχικά θέλαμε, είναι απαραίτητο να το μειώσουμε για να γίνουμε καλύτερα. Σαν μηχανισμός επιβίωσης. Διότι εάν συνεχίσουμε να το σκεφτόμαστε ως κάτι Ιδανικό δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Επίσης εάν απορρίψουμε κάτι που κατά τα άλλα είναι μια χαρά, πρέπει να το ανυψώσουμε προκείμενου να δείξουμε πως ήταν απλά ένα κομμάτι πάζλ που δεν ταίριαζε με τα υπόλοιπα, διαφορετικά ο καθένας θα έχει να αντιμετωπίσει τις ίδιες και ανόμοιες φριχτές και εγωκεντρικές πραγματικότητες.
Ο Βασίλης θα σκεφτεί πως δεν είναι αρκετά καλός και έτσι χάνει πράγματα που άλλοι κερδίζουν ενώ η Ελένη θα σκεφτεί πως χάνει πράγματα επειδή κάτι δεν πάει καλά μαζί της και αναγκάζεται να διώχνει τους γύρω της.
Η βασική ερώτηση είναι αυτή:
Είναι λάθος να κολυμπάμε στην δικιά μας πραγματικότητα; Σε αυτή που μας βολεύει όσο το δυνατόν περισσότερο έτσι ώστε να εξυπηρετούμε μόνο τα δικά μας συμφέροντα, ή θα έπρεπε να είμαστε πρόθυμοι να εξετάζουμε όσο πιο ρεαλιστικά γύρω μας τον κόσμο, ακόμα και εάν αυτό σημαίνει πως στην πορεία θα ανακαλύψουμε πως κάτι πάει στραβά με εμάς;
Καλώς ή κακώς πείθουμε με τα χρόνια τον εαυτό μας, με τα πολλά πες πες και στους άλλους και πλέον είμαστε ήσυχοι για όλα. Βέβαια σε κάποιες περιπτώσεις δεν ξεχνάμε και επίσης δεν ξεχνιόμαστε από το ζητούμενο και από την πραγματικότητα, κάτι που με φέρνει στα παρακάτω:
Εάν υποθέσουμε πως έχουμε τον Βασίλη και την Ελένη να πειραματιστούμε, θα πάρουμε τα πράγματα από την πολύ αρχή και για τους δυο, απλά θα το κάνουμε σύντομα. Από την νεαρή τους κι όλας ηλικία και οι δύο θα αρχίσουν να διαμορφώνουν την Εικόνα του αγαπημένου τους. Αυτή ακριβώς η σκέψη είναι το επιχειρηματικό σχέδιο των σχέσεων που όλοι πιάνονται από αυτό σαν ευαγγέλιο για να δικαιολογηθούν και ίσως και να ήταν ένας ορθός συλλογισμός, αλλά με την προϋπόθεση ότι αυτή η Εικόνα θα ήταν σταθερή. Η πραγματικότητα είναι πως αυτή η Εικόνα δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα "αγαπητό ημερολόγιο" το οποίο είναι ικανό να αλλάξει σε μερικά δευτερόλεπτα τελείως.
Φτιάχνουν λοιπόν και οι δύο κάποιες αρχικές Εικόνες και τις κουβαλάνε σε όλες τις σχέσεις τους υπονοώντας πως είναι αυτό που ψάχνουν.
Όταν θα κάτσουν ο ένας απέναντι στον άλλον και φλερτάρουν ή θα αρχίσουν να μιλάνε ο καθένας για τις προσωπικές τους υποθέσεις, αυτός ο οποίος ακούει, κρατάει ένα αόρατο μπλοκάκι και σημειώνει ένα πράσινο νι ή ένα κόκκινο χι δίπλα από όσα μαθαίνει. Και ναι, αυτό γίνεται χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Δεν είναι ακριβώς μια λίστα με θετικά και αρνητικά, είναι κάτι ταπεινό και είναι μέσα στο μυαλό μας. Εάν μιλήσουμε από την πλευρά της Ελένης μπορούμε να βρούμε λίγα πράγματα για την Εικόνα της. Θα ενδιαφερόταν για κάποιον που του αρέσουν οι σκύλοι και τα οικονομικά. Αυτά χωρίζονται στα εξής: Μόλις ο Βασίλης πει πως του αρέσουν τα φιλολογικά και οι γάτες, η Ελένη θα επιλέξει να κουφαθεί για λίγα λεπτά και να γνέψει καταφατικά με κάποιο ενδιαφέρον, εάν ο Βασίλης συμφωνήσει με την Εικόνα της Ελένης, έχουμε μερικά ακόμα πράσινα ν. Στην περίπτωση που α) ο Βασίλης ταιριάζει στην περιγραφή, αρχίζει να χτίζεται η Εικόνα. Στην περίπτωση που β) δεν ταιριάζει με αυτά, η Ελένη δεν θα δώσει σημασία για αρχή, αλλά η Εικόνα-ευαγγέλιο θα μείνει στο μυαλό της και κάθε άλλος άνδρας στον κόσμο, πέρα από τον Βασίλη, θα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες γοήτρου για την Ελένη. Με άλλα λόγια, ο άγνωστος πάντοτε κερδίζει.
Εάν υποθέσουμε πως ο Βασίλης και η Ελένη καταλήγουν ως ζευγάρι η Εικόνα θα παραμένει. Σε κάθε τους τσακωμό , εάν η Εικόνα συμφωνεί με τον Βασίλη η Ελένη θα τον έχει στο μυαλό της όχι απλά σαν αυτό που είναι, αλλά σαν και αυτό που θα έπρεπε να είναι, κάτι που θα την εμποδίζει να δει καθαρά το ότι έχει δίκιο και δεν πρέπει να υποχωρήσει, αλλά και στο ενδεχόμενο που υποχωρεί θα το κάνει για τους εικονικούς της λόγους και όχι για την ανιδιοτέλεια της σχέσης της. Εάν πάλι ο Βασίλης έχει την τύχη του να μην συμφωνεί η Εικόνα, τότε θα είναι ξεκάθαρο πως η Ελένη θα τον έχει στο μυαλό της ως ένα άλογο κούρσας που αρχίζει να χάνει το φόρτε του και η λίστα με τα αρνητικά χτυπάει κόκκινο.
Καταλήγοντας, μπορούμε να σκεφτούμε πως είναι μια πιθανότητα το ζευγάρι να φτάσει σε αδιέξοδο και να μην υπάρχει άλλη λύση από τον χωρισμό. Ο άνθρωπος θα χρειαστεί να επιβιώσει, όχι απλά τρώγοντας, αλλά θα πρέπει να επιβιώσει και το μυαλό του. Θα πρέπει πάση θυσίας να προστατευτούν τα συναισθήματα. Άσχετα με την αλήθεια, η λίστα είναι για άλλη μια φορά εδώ, να μας δώσει πλασματικούς αριθμούς που μπορούμε να "μαγειρέψουμε" και να πούμε πως ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας είναι μια εταιρία που επενδύσαμε τις μετοχές μας και τώρα πέφτει.Πως φταίει εκείνος που πέφτει και εμείς κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε.
Κατά την διάρκεια ενός χωρισμού θα πρέπει να προστατευτεί ο εγωισμός μας. Με άλλα λόγια, ο Βασίλης θα χρειαστεί να φέρει στο μυαλό του την Ελένη και να υπερβάλει για τα πάντα, ειδικά στην περίπτωση που η Ελένη τον άφησε. Ο Βασίλης λοιπόν θα μπορέσει να την θεωρήσει χαζή, αρκετά παχουλή, δύσκολο άνθρωπο, ψεύτρα και ψυχωτική με την καθαριότητα. Αυτή είναι η μια πλευρά της ιστορίας. Τι θα έλεγε η Ελένη; Πως ο Βασίλης είναι συμπαθής, ευγενικός, καλλιεργημένος και πολύ ρομαντικός. Ο εγωισμός της Ελένης είναι χοντρουλός και καλοφαγωμένος, ενώ του Βασίλη τραυματισμένος και μικρός. Οι λέξεις και η λίστα πρέπει να φέρουν ισορροπία. Η Ελένη πρέπει να πείσει τον εαυτό της πως ο Βασίλης "απλά δεν έκανε για αυτήν", κάτι που το μεταφράζει σαν γενική αλήθεια, όπως το ότι ο ήλιος ανατέλλει από την Ανατολή ενώ ταυτόχρονα ο Βασίλης θα πρέπει να την κακολογήσει με τις ίδιες γενικές αλήθειες περί χαζομάρας, πάχους κτλ.
Τι γίνεται ή τι θα έπρεπε να γίνεται;
Όλες τις φορές που χάνουμε κάτι που αρχικά θέλαμε, είναι απαραίτητο να το μειώσουμε για να γίνουμε καλύτερα. Σαν μηχανισμός επιβίωσης. Διότι εάν συνεχίσουμε να το σκεφτόμαστε ως κάτι Ιδανικό δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Επίσης εάν απορρίψουμε κάτι που κατά τα άλλα είναι μια χαρά, πρέπει να το ανυψώσουμε προκείμενου να δείξουμε πως ήταν απλά ένα κομμάτι πάζλ που δεν ταίριαζε με τα υπόλοιπα, διαφορετικά ο καθένας θα έχει να αντιμετωπίσει τις ίδιες και ανόμοιες φριχτές και εγωκεντρικές πραγματικότητες.
Ο Βασίλης θα σκεφτεί πως δεν είναι αρκετά καλός και έτσι χάνει πράγματα που άλλοι κερδίζουν ενώ η Ελένη θα σκεφτεί πως χάνει πράγματα επειδή κάτι δεν πάει καλά μαζί της και αναγκάζεται να διώχνει τους γύρω της.
Η βασική ερώτηση είναι αυτή:
Είναι λάθος να κολυμπάμε στην δικιά μας πραγματικότητα; Σε αυτή που μας βολεύει όσο το δυνατόν περισσότερο έτσι ώστε να εξυπηρετούμε μόνο τα δικά μας συμφέροντα, ή θα έπρεπε να είμαστε πρόθυμοι να εξετάζουμε όσο πιο ρεαλιστικά γύρω μας τον κόσμο, ακόμα και εάν αυτό σημαίνει πως στην πορεία θα ανακαλύψουμε πως κάτι πάει στραβά με εμάς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου